نخستین نگاه......

 

نخستین نگاهی که ما را به هم دوخت ؛ نخستین سلامی که در جان ما شعله افروخت

نخستین کلامی که دلهای ما را به بوی آشنایی سپرد و به مهمانی عشق برد

پر از مهر بودی ، پر از نور بودم ، همه شوق بودی همه شور بودم

چه خوش لحظه هایی که دزدانه از هم نگاهی ربودیم و رازی نهفتیم

چه خوش لحظه هایی که می خواهمت را به شرم و خموشی نگفتیم و گفتیم

دو آوای تنهای سرگشته بودیم ؛ رها در گذرگاه هستی !

به سوی هم از دورها پر گشودیم،چه خوش لحظه هایی که هم را شنیدیم

چه خوش لحظه هایی که در پرده عشق چو یک نغمه ی شاد با هم شکفتیم.

تو با آن صفای خدایی ، تو با آن دل و جان سرشار از روشنایی از این خاکیان دور بودی

من آن مرغ شیدا در آن باغ بالنده در عطر و رویا بر آن شاخه های فرا رفته تا عالم بی خیالی

چه مغرور بودم چه مغرور بودم !

من و تو چه دنیای پهناوری آفریدیم ، من و تو به سوی افقهای نا آشنا پر کشیدیم

من و تو ندانسته،دانسته رفتیم و

                                            رفتیم و

                                                            رفتیم

چنان شاد ، خوش ، گرم ، پویا که گفتی به سر منزل آرزو ها رسیدیم .

دریغا!دریغا! ندیدیم که دستی در آن آسمانها چه بر لوح پیشانی ما نوشته است !!!

دریغا ! در آن قصه ها و غزل ها نخواندیم که آب و گل با غم سرشته است

فریب و فسون جهان را ؛

تو کر بودی ، من کور بودم

از آن روزها ، آه ، عمری گذشته ، من و تو دگرگونه گشتیم

دنیا دگر گونه گشته است

در این روزگاران بی روشنایی در این تیره شب های غمگین که دیگر

ندانی کجایم ؟ ندانم کجایی؟

چو با یاد آن روزها می نشینم ، چو یاد تو را پیش رو می کشانم

دل جاودان عاشقم را به دنبال آن لحظه ها می کشانم ، سرشتی به همراه این بیتها می فشانم

نخستین نگاهی که ما را به هم دوخت ؛نخستین سلامی که در جان ما شعله افروخت

نخستین کلامی که دلهای ما را به بوی خوش آشنایی سپردو به مهمانی عشق برد

!پر از مهر بودی ، پر از نور بودم ، همه شوق بودی ، همه شور بودم!

 

 

 

 

السلام علیک یا علی ابن ابیطالب

 

 

فخر امروز  هزاره های دور ، مردی از سلسله ی رسول نور ، شاه حوریان

 

        مردی از زلال لحظه های بزرگ ، مرد آیه های نور و آفتاب ،

                          

                         سایه ی غریب کوچه های خواب

          

         مرد شمشیر و عدالت ، مرد خاموشی و جذبه های نار!

 

       خون بهای عشق محراب تو بود

      

                                              ای کرامت همیشه جاودان

 

         وام دارند همه ی عاشقان تو

 

                                               مثل معنای زمین به آسمان

 

ولادت حضرت علی (ع) را به تمام دوستای گل و عزیزم تبریک می گم .

 

امیدوارم قدر این روز پر برکت را بدونیم و تا اونجایی که می تونیم راه علی (ع)

 

را راه اصلی زندگیمون قرار بدیم.

 

روز پدر بر  تمام پدرهای ناز و دوست داشتنی ، مخصوصا پدر  ناز و گل خودم

 

"که بهترین پدر  دنیاست" مبارک.

 

همچنین به تمام آقایون گلی که به دلکده ی من قدم می گذارند روز مرد را

 

تبریک می گم .

 

این عید بر تمام عاشقان **علی** مبارک.

 

 

 

آخرین دیدار......

 

 

وقتی که می رفتم  در چشمه سار مردمک هایم عشقی نمی جوشید !!!!!

                                

 اما ! چرا در دشت چشمانت سیلاب اشک جاری بود ؟!

 

وقتی که من آوای رفتن می سرودم  ، با تمام شوق ، آیا امید بازگشتم در خیالت بود ؟!

                         

 یا ؛ آخرین دیدارمان را گریه می کردی؟!؟!؟!؟!؟!؟!..........

 

وداع...

 

 

 

فریاد راه هایی می جوید ودستانم ابدیت را !

                                                     عشق را و ثبات را !

دستانم بیهوده می جویند ولبانم بیهوده لب بر لبانی می گذارند که

اشارتی است بر مرگ!

صدای نی و صدای تارو پودهایی تنی که به لرزش در می آیند ؛

در امتداد لرزش صوت های هجران انقباض رگ های عشق

                                             به درد می آورد قلب تپنده را !

لحظه ی بوسه بر مرگ نزدیک است !

نبض خسته خبر از مرگ می دهد ،

                                             خبر از وداع!!

           وداع دستانی که عشق را جست و نیافت ،

وداع دستانی که وصل را جست و نیافت ،

تنها یافته هایش خلاصه ای بود از نیافته هایش !

                                                           هجرهایش !

وصدای ناله آسای نی که آواز وداع را می نواخت .

با تشکر از شما

 

 

 سلام به همه ی دوستای گلم:

 ازتون ممنونم که منو دوست خودتون دونستید و با قدم های عاشقونتون منو

شرمنده ی تمام مهربونی هاتون کردین.

از محمد عزیز هم بخاطر تمام کمک ها و راهنمایی های بی دریغش یه تشکر

مخصوص می کنم. تو این مدت خیلی اذیتش کردم .

منتظر قدم های عاشقونتون هستم .

فدای شما ؛ مریم

 

آغاز...

 

 

بی گاهان،به غربت،به زمانی که خود در نرسیده بود،چنین زاده شدم،

دربیشه جانوران و سنگ و قلبم در خلا تپیدن آغاز کرد.

گهواره تکرار را ترک گفتم در سرزمینی بی پرنده وبهار!

نخستین سفرم باز آمدن بود از چشم اندازهای امید فرسای ماسه و خار،

بی آنکه با نخستین قدم های نا آزموده نوپایی خویش به راهی دور رفته باشم!

نخستین سفرم باز آمدن بود....

دور دست امیدی نمی آموخت،لرزان بر پاهای نو راه،رو در افق سوزان ایستادم.

دریافتم که بشارتی نیست،چرا که سرابی در میانه بود!

دور دست امیدی نمی آموخت،دانستم که بشارتی نیست!

این بی کرانه،زندانی چندان عظیم بود که روح از شرم ناتوانی در اشک پنهان می شد.