فزت و رب الکعبه
بر پیراهین وصله دار ، کفش های پینه دار و زره ای که در آوردگاه های عقیده و ایمان پاره شده بود سر خم کردند !
ارکان هدایت شکست و ستاره درخشان علوم نبوی خاموش و آیت حق مورد هجوم و ریسمان محکم الهی
از هم گسست !
علی (ع) باران رحمتی بود که از آسمان بر سر مردم آن عصر فرو بارید
و افسوس ! که قدر فیضش را نشناختند و کافر کیشانه او را رها کرده و با همه وجود به سراب در آویختند !
آیا عصر ابن ملجم تبهکار تر از ابن ملجم نبود که نتوانست بزرگترین و عظیم ترین و جلیل ترین موجود حاضر در
خلقت خداوند را در بر گیرد !؟ و از او غفلت نمود ؟!
« و اکنون مرد سرزمین نور در روشنایی مطلق آرمیده »
« کوچه پس کوچه های شهر مهر و محبت ، بوی غم و غربت گرفته »
« کودکان معصوم با پای برهنه به دنبال پدر مهربانشان به این سو و آن سو پر می کشند و تا ابد چشم به راه خواهند ماند ! »
« زمین و زمان از سنگینی این غم عظیم به صدا در آمده اند »
« و عالم در کمال ناباوری این مصیبت را بر دوش خواهد کشید...»
شهادت بی رحمانه ی بزرگ مرد عالم ؛ علی ابن ابیطالب را تسلیت عرض می نمایم .