سر در گمی....



سر در گمی....

 

آخه چطور می شه وقتی که روزای قشنگت داره یه جوری سپری می شه یهو یکی پیدا بشه که ندونی کیه ؟

 

ندونی چرا این همه اصرار می کنه که می خواد با تو باشه !

 

                                     یه عالمه غرورشو زیر پاهاش له کنه فقط به خاطر تو !

 

همه چی رو به جون شیرینش بخره ، حتی بدترین توهین ها ی تو رو !

 

قشنگترین کلمات رو در قبال توهین آمیزترین کلمات تو بکار ببره و از هیچی ناراحت نشه ، و

 

خیلی هم شادو خوشحال بشه که این کلمات رو می شنوه ؛ چون

 

تنها چیزی که براش مهمه صدای توست که دوست داره هرروز بشنوه با

 

هرگونه بدگویی و توهین !

 

ندونی چه چیزی تو وجودت پیدا کرده که به خاطرش داره این همه اذیت می شه و

 

اینا رو اذیت ندونه ؛ بلکه یه راهی بدونه برای رسیدن به تو !

 

یا انقدر ازت تعریف و تمجید کنه که تو نتونی هیچ چیزی بر زبون بیاری و فقط وفقط سکوت کنی و

 

خودت هم معنی این سکوت رو نفهمی !

 

همه ی اینا رو خلاصه کنم ؛ دست به هر کاری بزنه فقط به خاطر اینکه با تو باشه !

 

آخه مگه می شه ؟ من دلیل این همه اصرار رو نمی دونم ؟

 

نمی دونم با اینکه این همه انکار رو می بینه، چرا اصرار در وجودش عمیق تر می شه ؟!

 

شاید ایراد از من باشه ، شاید انقدر توی دلم شک و تردید زیاد شده که قبول این همه مهربونی برام سخته ؟!

 

شاید قلبم انقدر سرد و سنگ شده که نمی تونه این همه محبت رو قبول کنه ؟!

 

من نمی دونم به چی یا به کی قسم بخورم که نمی خوام شکستن غرور کسی رو جلوی چشمام ببینم !

 

نمی خوام این همه اذیت بشه ؟ نمی خوام ...........................................!!!!!!

 

آخه چه جوری بگم ؛ که نمی تونم به این همه لطف و مهربونی اعتماد داشته باشم چون فکر می کنم ،

 

همش یه دروغه.......!!!

 

منو از راهنمایی های قشنگ و پر مهرتون دریغ نکنید . یه دنیا ازتون مچکرم.

 

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین



السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین


میلاد با سعادت سالار شهیدان ٬حضرت امام حسین (ع) را به همه ی دوستداران و عاشقان حسین تبریک می گویم.

و همچنین ولادت آقا ابوالفضل العباس و امام سجاد (ع) را به همه ی دوستای عزیزم تبریک می گویم.

تا حالا شده...



تا حالا شده...

تا حالا شده میونه یه عالمه حرف گیر کنی و نتونی یا بهتره بگم ندونی چه کار کنی ؟!

تا حالا شده بخوای به یه چیزی یا کسی اعتماد کنی ولی انقدر بی اعتمادی دیدی که نتونی  به  هیچی اعتماد کنی ؟!

تا حالا شده یکی بیاد زیر گوشت یه عالمه حرف قشنگ بخونه ولی نتونی به هیچ کدوم از اون حرفا گوش کنی ؛چون فکر می کنی همش یه دروغه ؟!

تا حالا شده یه سری اتفاق ها یه جوری بیفته که تو فکر کنی همشون بهم ربط داره ولی بعد ببینی یه سو ء تفاهم بوده ؟!

تا حالا شده یکی بهت انقدر لطف داشته باشه ولی تو منظور این همه لطف رو ندونی و نتونی تموم اون لطف ها رو قبول کنی ؛ چون احساس می کنی بازم همش دروغه؟!
 
تا حالا شده شبا تو تختخواب خوشگلت یه سری حرفا ولت نکنن و انقدر تو فکر اون حرفا باشی که یهو ببینی ای بابا صبح شده ؟!

تا حالا شده که همش نگران این باشی که دور و برت داره چه اتفاقایی می افته و انگار تو غافلی از همشون ؟!

تا حالا شده .................................؟!

آره... ٬ برای من همشون اتفاق افتاده ٬ این روزا انقدر گیج شدم که نمی دونم چه کار کنم ؟؟؟

نمی دونم دارم بدترین روزای زندگیمو  سپری می کنم یا بهترین و قشنگترین روزا رو؟!

نمی دونم به اون حرفای قشنگ باید اعتماد کنم یا اصلا بهش اعتماد نکنم ؟!

نمی دونم ٬ واقعا نمی دونم ؟؟؟؟؟؟؟خیلی خیلی گیج شدم!

امروز هم اومدم یه کم باهاتون درد و دل کنم٬ اومدم یه ذره راهنماییم کنید چون شدیدا به 

راهنماییتون نیاز دارم .

                                                 برام دعا کنید ؛ ازتون ممنونم.

ای غریبه بی وفایی...



ای مسافر غریبه چرا قلبمو شکستی ؟ رفتی و تنهام گذاشتی دل به ناباوری بستی !

ای که بی تو تک و تنهام توی این غربت سنگین ٬ می دونم بر نمی گردی 
                                                                                  شدی همرنگ دورنگی!

همه ی زندگی من اون نگاه عاشقت بود ٬
                   
                   چرا فکر کردی به جز من یکی دیگه لایقت بود؟

رفتی
و از من گرفتی اون نگاه آشناتو ٬ واسه من باقی گذاشتی التهاب لحظه هاتو ...

حالا من تنها نشستم با نوای بی نوایی !

جه غریبم بی تو اینجا ٬
ای غریبه بی وفایی...!!!

نخستین نگاه......

 

نخستین نگاهی که ما را به هم دوخت ؛ نخستین سلامی که در جان ما شعله افروخت

نخستین کلامی که دلهای ما را به بوی آشنایی سپرد و به مهمانی عشق برد

پر از مهر بودی ، پر از نور بودم ، همه شوق بودی همه شور بودم

چه خوش لحظه هایی که دزدانه از هم نگاهی ربودیم و رازی نهفتیم

چه خوش لحظه هایی که می خواهمت را به شرم و خموشی نگفتیم و گفتیم

دو آوای تنهای سرگشته بودیم ؛ رها در گذرگاه هستی !

به سوی هم از دورها پر گشودیم،چه خوش لحظه هایی که هم را شنیدیم

چه خوش لحظه هایی که در پرده عشق چو یک نغمه ی شاد با هم شکفتیم.

تو با آن صفای خدایی ، تو با آن دل و جان سرشار از روشنایی از این خاکیان دور بودی

من آن مرغ شیدا در آن باغ بالنده در عطر و رویا بر آن شاخه های فرا رفته تا عالم بی خیالی

چه مغرور بودم چه مغرور بودم !

من و تو چه دنیای پهناوری آفریدیم ، من و تو به سوی افقهای نا آشنا پر کشیدیم

من و تو ندانسته،دانسته رفتیم و

                                            رفتیم و

                                                            رفتیم

چنان شاد ، خوش ، گرم ، پویا که گفتی به سر منزل آرزو ها رسیدیم .

دریغا!دریغا! ندیدیم که دستی در آن آسمانها چه بر لوح پیشانی ما نوشته است !!!

دریغا ! در آن قصه ها و غزل ها نخواندیم که آب و گل با غم سرشته است

فریب و فسون جهان را ؛

تو کر بودی ، من کور بودم

از آن روزها ، آه ، عمری گذشته ، من و تو دگرگونه گشتیم

دنیا دگر گونه گشته است

در این روزگاران بی روشنایی در این تیره شب های غمگین که دیگر

ندانی کجایم ؟ ندانم کجایی؟

چو با یاد آن روزها می نشینم ، چو یاد تو را پیش رو می کشانم

دل جاودان عاشقم را به دنبال آن لحظه ها می کشانم ، سرشتی به همراه این بیتها می فشانم

نخستین نگاهی که ما را به هم دوخت ؛نخستین سلامی که در جان ما شعله افروخت

نخستین کلامی که دلهای ما را به بوی خوش آشنایی سپردو به مهمانی عشق برد

!پر از مهر بودی ، پر از نور بودم ، همه شوق بودی ، همه شور بودم!

 

 

 

 

السلام علیک یا علی ابن ابیطالب

 

 

فخر امروز  هزاره های دور ، مردی از سلسله ی رسول نور ، شاه حوریان

 

        مردی از زلال لحظه های بزرگ ، مرد آیه های نور و آفتاب ،

                          

                         سایه ی غریب کوچه های خواب

          

         مرد شمشیر و عدالت ، مرد خاموشی و جذبه های نار!

 

       خون بهای عشق محراب تو بود

      

                                              ای کرامت همیشه جاودان

 

         وام دارند همه ی عاشقان تو

 

                                               مثل معنای زمین به آسمان

 

ولادت حضرت علی (ع) را به تمام دوستای گل و عزیزم تبریک می گم .

 

امیدوارم قدر این روز پر برکت را بدونیم و تا اونجایی که می تونیم راه علی (ع)

 

را راه اصلی زندگیمون قرار بدیم.

 

روز پدر بر  تمام پدرهای ناز و دوست داشتنی ، مخصوصا پدر  ناز و گل خودم

 

"که بهترین پدر  دنیاست" مبارک.

 

همچنین به تمام آقایون گلی که به دلکده ی من قدم می گذارند روز مرد را

 

تبریک می گم .

 

این عید بر تمام عاشقان **علی** مبارک.

 

 

 

آخرین دیدار......

 

 

وقتی که می رفتم  در چشمه سار مردمک هایم عشقی نمی جوشید !!!!!

                                

 اما ! چرا در دشت چشمانت سیلاب اشک جاری بود ؟!

 

وقتی که من آوای رفتن می سرودم  ، با تمام شوق ، آیا امید بازگشتم در خیالت بود ؟!

                         

 یا ؛ آخرین دیدارمان را گریه می کردی؟!؟!؟!؟!؟!؟!..........

 

وداع...

 

 

 

فریاد راه هایی می جوید ودستانم ابدیت را !

                                                     عشق را و ثبات را !

دستانم بیهوده می جویند ولبانم بیهوده لب بر لبانی می گذارند که

اشارتی است بر مرگ!

صدای نی و صدای تارو پودهایی تنی که به لرزش در می آیند ؛

در امتداد لرزش صوت های هجران انقباض رگ های عشق

                                             به درد می آورد قلب تپنده را !

لحظه ی بوسه بر مرگ نزدیک است !

نبض خسته خبر از مرگ می دهد ،

                                             خبر از وداع!!

           وداع دستانی که عشق را جست و نیافت ،

وداع دستانی که وصل را جست و نیافت ،

تنها یافته هایش خلاصه ای بود از نیافته هایش !

                                                           هجرهایش !

وصدای ناله آسای نی که آواز وداع را می نواخت .

با تشکر از شما

 

 

 سلام به همه ی دوستای گلم:

 ازتون ممنونم که منو دوست خودتون دونستید و با قدم های عاشقونتون منو

شرمنده ی تمام مهربونی هاتون کردین.

از محمد عزیز هم بخاطر تمام کمک ها و راهنمایی های بی دریغش یه تشکر

مخصوص می کنم. تو این مدت خیلی اذیتش کردم .

منتظر قدم های عاشقونتون هستم .

فدای شما ؛ مریم

 

آغاز...

 

 

بی گاهان،به غربت،به زمانی که خود در نرسیده بود،چنین زاده شدم،

دربیشه جانوران و سنگ و قلبم در خلا تپیدن آغاز کرد.

گهواره تکرار را ترک گفتم در سرزمینی بی پرنده وبهار!

نخستین سفرم باز آمدن بود از چشم اندازهای امید فرسای ماسه و خار،

بی آنکه با نخستین قدم های نا آزموده نوپایی خویش به راهی دور رفته باشم!

نخستین سفرم باز آمدن بود....

دور دست امیدی نمی آموخت،لرزان بر پاهای نو راه،رو در افق سوزان ایستادم.

دریافتم که بشارتی نیست،چرا که سرابی در میانه بود!

دور دست امیدی نمی آموخت،دانستم که بشارتی نیست!

این بی کرانه،زندانی چندان عظیم بود که روح از شرم ناتوانی در اشک پنهان می شد.