قصه ی آسمون و گل !

یکی بود یکی نبود ! آسمون بود و یه عالمه ستاره ! با یه ماه نقره ای و یه خورشید طلایی !

دشت پر از گل بود ... گل های رنگارنگ و زیبا ... که شبها با لالایی و بوسه ی مهتاب می خوابیدند و

صبح ها با نوازش آفتاب بیدار می شدند ! زندگی در حال گذر بود ...

نهر ها جاری بودند و ماهی ها مثل هرروز و همیشه به فکر آب تنی و شیطنت ...!

قاصدکها به رسم زمونه یه عالمه حرف و سوغاتی داشتند از یه عاشق واسه معشوقش ...!

بلبل ها می خوندند و با آهنگ صداشون عالم رو مست می کردند ...!

آسمون هم اون بالا بالا ها شاهد این همه قشنگی ، اما منتظر و چشم به راه !

منتظر یه یار ، یه عشق پاک و دوست داشتنی ...!

روزها شب می شد و شب ها روز ! اما آسمون همچنان با انتظار دست و پنجه نرم می کرد ...!

تا اینکه از اون بالا چشمش افتاد به یه گل ...یه گل زیبا و بی عیب و مانند !

چشم از روی گل برنداشت ! شیفته ی کمال و زیبایی گل شد ...اون گل همونی بود که همیشه انتظارش رو

می کشید ...تصمیمش رو گرفت تا یه جوری به گل بفهمونه که مدت هاست عاشق و دل باخته اش شده !

یه شب که همه تو خواب ناز بودند ، آسمون آروم و قرار نداشت ، آخه اولین بار بود که دچار

 این حس زیبا شده بود!

با یه قطره شبنم ، گل نازش رو از خواب بیدار کرد ...بایه دنیا دستپاچگی هر چی تو دلش بود رو ریخت بیرون !

گل با تعجب به چشمای معصوم آسمون خیره شده بود و قدرت هیچ سخنی رو نداشت !

باورش نمی شد که آسمون با این همه بزرگی و عظمتش اون رو معشوقه ی خودش خطاب می کنه ...!

باورش خیلی سخت بود ... !!!!!

ولی هر چی آسمون بیشتر می گفت گل ناز کوچولو بیشتر ایمان میاورد و باورش آسونتر می شد !

آسمون می خواست که همه بدونند انتظارش تموم شده ،می خواست همه بدونند که عشقش رو پیدا کرده!

یه نفس عمیق کشید و فریاد زد :

گل من ، زندگی من ، دوستت دارم ...!

ناگهان گلبرگ های لطیف گل ناز نمناک شدند با اشکای گرم آسمون ...صدای آسمون نشسته بود تو

خونه ی دل گل ! گرمی این عشق رو زیر پوست تنش حس می کرد ...!

چه خوش لحظه ای بود ، پاک و آسمونی سرشار از بهترین و زیباترین ها ...!

نگاه آسمون و گل به هم دوخته شده بود و تنها صدای سکوت حاکم بود بر این محفل پاک و معصومانه که

ناگهان !

گل زیبا با شرم و حیا صدای سکوت رو تسلیم خودش کرد و از عشق و صداقت و یکرنگی

با آسمون سخن ها گفت!

با هم عهد بستند که مال هم باشند و مال هم بمونند ...عهد بستند که سایه ی آسمون رو

سر گل نازش باشه و عطر گل هم با همه ی زیبایی هاش تنها برای آسمونش ...

قول دادند که هرگز از هم دل نکنند !

قول دادند که لحظه های به یادماندنی و زیبا رو با هم بوجود بیارند ...!

آسمون و گل به رسم پیوند همیشگی شان عطر بارون رو تقدیم کردند به خاکیان آسمونی ،

تا مثالی باشند برای عشق های پاک و آسمونی ...!!!