عزیزترینم....

 

ای تنها ترین ستاره ی شبهای تارم ؛ با تو می خواهم بگویم اسرار نهانم ...

گوش فرا ده که چه می گویم !آری با تو هستم !!....

 با توام که روزگاری عشق و یکرنگی را به من هدیه کردی !

با توام که مرا با وجودت به اوج یکدلی رساندی !

من در چشمان زیبای تو مفهوم صداقت را با تمام وجودم آموختم !

تو با گرمی دستانت بذر عشق را در نهانم رویاندی !

من عمری با حرفهای زیبای تو به نقطه ای از زیبایی رسیده بودم !

من در دریایی از معرفت تو غرق می شدم و هراسی نداشتم !

عمری در کوچه ی مهر و وفا شانه به شانه ی تو قدم می زدم !

اکنون چه می گویی با من ؟! از چه صحبت می کنی تو ؟

  عشق و یکرنگی ات را در کدامین کوچه پس کوچه های این شهر غریب گم کردی ؟

صداقت زیبایت را در کدامین خاک سرد روزگار مدفون کردی ؟ از چه می گویی ؟!

گرمی دستانت عمری مهمان دستان من بود ، من این مهمان خوشایند را قسمتی از وجود خود کرده بودم !

حال تو بگو چگونه قسمتی از وجودم را از خود برهانم ؟

تو بگو چگونه دلم را که سرشار از عشق و تمناست به کینه و نفرت فرا خوانم ؟

من در کدامین قصه به دنبال چشمان زیبای تو باشم ؟ چگونه مفهوم صداقت را از خاطرم بشورانم ؟

من تا کجای این دنیا این غم تلخ وسنگین را بر دوش کشم ؟

من در تلاش پر کردن این فاصله ها و تو در تلاش فرار از من و ایجاد این فاصله ها!......

و اکنون سکوت اختیار می کنم و چشمان سرشار از تمنایم را به چشمان معصوم و زیبایت می دوزم و می گویم :

چگونه وداع را با تو "ای عزیز دل" بدرود گویم ؟!؟!؟!؟!؟!؟